การประกาศตัวแปร จะต้องระบุชนิดข้อมูลก่อนเสมอ เพื่อที่ว่าระบบจะได้เตรียมพื้นที่ไว้ให้กับข้อมูลเหล่านั้น ตามขนาดของชนิดข้อมูลที่เราระบุเอาไว้
สมมติว่าเรามีข้อมูลของพนักงานดังนี้
ตารางเก็บข้อมูลพนักงาน (Employee)
|
ชื่อ (frestName) |
นามสกุล (lastName) |
ตำแหน่ง (position) |
เงินเดือน (saraly) |
|
สมชาย |
ชาติทหาร |
หัวหน้าแผนก IT |
85,000 |
|
สมหญิง |
ใจกล้า |
หัวหน้าฝ่ายบุคคล |
80,000 |
|
พอเพียง |
เพียรธรรม |
หัวหน้าแผนกการเงิน |
90,000 |
|
สมใจ |
ใฝ่ธรรม |
พนักงานจัดซื้อ |
25,000 |
|
กระปุก |
ออมสิน |
พนักงานขาย |
50,000 |
เราสามารถสร้างคลาส Employee และประกาศตัวแปรไว้เก็บค่าข้อมูลได้ ดังภาพที่ 1 จะเห็นว่า เราใช้ชนิดตัวแปรแบบ String เก็บค่าข้อความ และใช้ชนิดตัวแปรแบบ double เพื่อเก็บค่าเงินเดือน ซึ่งมีโอกาสที่จะเป็นเลขทศนิยม หลังจากการคำนวณต่าง ๆ เช่น ค่าล่วงเวลา ค่าเบี้ยขยัน ค่าคอมมิชั่น เป็นต้น
ภาพที่ 1 แสดงการประกาศตัวแปร
การกำหนดการเข้าถึง ตัวแปร
ในการประกาศตัวแปร มีอีกอย่างที่เราต้องคำนิงถึงคือ “การกำหนดการเข้าถึง” (Access Modifier) ซึ่งในการเขียนโปรแกรมแบบ OOP นั้น เราจะต้องซ่อนข้อมูล ไม่ให้สามารถเข้าถึงตัวแปร หรือข้อมูลที่เก็บอยู่ในตัวแปรโดยตรง
ดังนั้น โดยปกติ เราจะกำหนดการเข้าถึงตัวแปรให้เป็น private ซึ่งมีความหมายว่า สามารถเรียกใช้งานได้เฉพาะภายในคลาสของตัวเองเท่านั้น (หากต้องการเข้าถึงตัวแปรเหล่านี้จากภายนอก จะบังคับให้ไปเรียกใช้ผ่านเมธอดแทน)
ภาพที่ 2 แสดงการกำหนดการเข้าถึงตัวแปร
เราจะสร้างคอนสตรัคเตอร์เมธอด ขึ้นมา เพื่อใช้ในการกำหนดค่าเริ่มต้นให้กับตัวแปร และสร้างเมธอด toString() เพื่อใช้ในการดูค่าที่ถูกเก็บอยู่ในออบเจ็กต์
ภาพที่ 3 สร้าง Constructor และ toString()
ลองสร้างออบเจ็กต์ จากคลาส Employee ขึ้นมาเก็บค่าข้อมูล ทั้ง 5 แถว และสั่งให้แสดงผลที่ Output ของโปรแกรม NetBeans IDE เมื่อสั่ง Run เราจะได้ผลลัพธ์คือค่าของแต่ละออบเจ็กต์ แสดงผลออกมา
ในตอนต่อไป เราจะเรียนรู้เกียวกับ “ขอบเขตของตัวแปร” แล้วพบกันค่ะ
